O narracyjnych szeptach, czyli foreshadowing w praktyce

Notatki

ODCINEK 23

Logan Pearsall Smith, amerykański eseista i krytyk literacki, który żył i tworzył w pierwszej połowie dwudziestego wieku, powiedział, że lubi, kiedy pisarz, pisarka, nie mówi wprost, lecz szepcze. Takiego autora uważał za dobrego. Taką autorkę uważał za dobrą.

Rolę narracyjnych szeptów spełnia w tekście literackim tzw. foreshadowing. Dzisiaj o tym, czym jest i jak go stosować, by proza szeptała o tym, co ważne, a nie wrzeszczała o tym, co bez znaczenia.

Zapraszam

LITERATURAA

1. F. O’Connor, Kulawi wejdą pierwsi. [W:] Trudno o dobrego człowieka. Tłum. M. Skibniewska. Warszawa 1970; s. 88-136.
2. S. King, Dolores Claiborne. Tłum. T. Mirkowicz. Warszawa 2014 (i wcześniejsze wydania).
3. S. King, Misery. R.P. Lipski. Warszawa 2017 (i wcześniejsze wydania).
4. S. King, Lśnienie. Tłum. Z. Zinserling. Warszawa 1997 (i wcześniejsze wydania).

EWA MADEYSKA Pisarka, dramatopisarka, scenarzystka, nauczycielka twórczego pisania

KONTAKT • https://ewamadeyska.pl • https://instagram.com/ewamadeyska • https://facebook.com/ewamadeyska