O tym, jak pisać o śmierci

Notatki

„A przecież to historia codzienna, jakich tysiące zdarzają się po naszych miastach i miasteczkach”, mówi narrator w Tataraku Jarosławia Iwaszkiewicza. A później opowiada historię miłości krótszej niż ostatni oddech topielca.

Jak pisać o tej historii codziennej? Jak pisać o śmierci, która w życiu przydarza się raz i jest dużo pewniejsza niż zmartwychwstanie?

Tak jak o scenach zbliżeń intymnych, o których mówiłam w szóstym odcinku.

Krótko i prosto.

Bo tak jak w opisach zbliżeń intymnych można odpłynąć w groteskę, tak w opisach śmierci można odpłynąć w patos i sentymentalizm.

Zanim jednak zabijesz postać, rozważ kilka kwestii.

ZAPRASZAM

ŹRÓDŁA

1. J.L. Borges, Dom Asteriona. [W:] Historie prawdziwe i wymyślone. Przeł. 2. Z. Chądzyńska. Warszawa 1993.
2. F. O’Connor, Kulawi wejdą pierwsi. [W:] Trudno o dobrego człowieka. Tłum. M. Skibniewska. Warszawa 1970.
3. J. Green, Gwiazd naszych wina. Tłum.: M. Białoń-Chalecka. Wrocław 2013.
4. J. Iwaszkiewicz, Tatarak. Warszawa 1960.
5. Gladiator. Reż.: R. Scott. Scen.: D. Franzoni, J. Logan, W. Nicholson. Premiera 1.05.2000.
6. Supernatural. Twórca: E. Kripke. Emisja 2005-2019.

EWA MADEYSKA Pisarka, dramatopisarka, scenarzystka, nauczycielka twórczego pisania

KONTAKT • https://ewamadeyska.pl • https://instagram.com/ewamadeyska • https://facebook.com/ewamadeyska